Μπάτε σκύλοι αλέστε κι αλεστικά μη δώσετε

Οι Φράγκοι, που είχαν υποδουλώσει άλλοτε την Ελλάδα, έκαναν τόσα μαρτύρια στούς κατοίκους, ώστε οι Έλληνες τούς βάφτισαν «Σκυλόφραγκους». Ό,τι είχαν και δεν είχαν, τούς το έπαιρναν, κυρίως όμως ενδιαφερόντουσαν για το αλεύρι, που τούς ήταν απαραίτητο για να φτιάχνουν ψωμί.

Κάποτε σ’ ένα χωριουδάκι της Πάτρας μπήκαν μερικοί στρατιώτες σ’ ένα μύλο και απαίτησαν από τον μυλωνά να τους αλέσει όλο το σιτάρι που υπήρχε εκεί, με την υπόσχεση ότι θα τού πλήρωναν τ’ αλεστικά. Ο μυλωνάς ονομαζόταν Γιάννης Ζήσιμος, κι ήταν γνωστός για την παλικαριά του και την εξυπνάδα του. Όταν είδε τους Φράγκους να θέλουν να τού αρπάξουν το βιος του με το έτσι το θέλω, φούντωσε ολόκληρος. Συγκρατήθηκε, όμως, και δικαιολογήθηκε ότι δεν μπορεί μόνος του ν’ αλέσει τόσες οκάδες σιτάρι. Οι στρατιώτες τού είπαν τότε ότι θα τον βοηθούσαν αυτοί. Ο Ζήσιμος τούς πέρασε στον μύλο και τούς είπε δήθεν ευγενικά: «Μπάτε σκύλοι αλέστε και αλεστικά μη δώσετε». Ύστερα τούς κλείδωσε μέσα κι έβαλε φωτιά στο μύλο. Εκεί τούς έκαψε όλους σαν ποντίκια κι αυτός εξαφανίστηκε.

Από τότε έμεινε ο λόγος σαν παροιμιώδης έκφραση, αν και σήμερα χρησιμοποιείται κυρίως το πρώτο μισό της φράσης (μπάτε σκύλοι) για να δηλώσει το «ξέφραγο αμπέλι».


Του έψησε το ψάρι στα χείλη

Ο λαός του Βυζαντίου γιόρταζε με μεγάλη κατάνυξη και πίστη όλες τις μέρες της Σαρακοστής. Το φαγητό του ήταν μαρουλόφυλλα βουτηγμένα στο ξίδι, μαυρομάτικα φασόλια, φρέσκα κουκιά και θαλασσινά. Στα μοναστήρια, όμως, ήταν ακόμη πιο αυστηρά, αν και πολλοί καλόγεροι, που δεν μπορούσαν να κρατήσουν περισσότερο τη νηστεία, έκαναν πολλές κρυφές…αμαρτίες κι έτρωγαν αβγά ή έπιναν γάλα. Αν τύχαινε, όμως, κανένας απ’ αυτούς να πέσει στην αντίληψη των άλλων -ότι είχε σπάσει δηλαδή τη νηστεία του- καταγγελλόταν αμέσως στο ηγουμενοσυμβούλιο και καταδικαζόταν στις πιο αυστηρές ποινές.

Κάποτε λοιπόν, ένας καλόγερος, ο Μεθόδιος, πιάστηκε να τηγανίζει ψάρια μέσα σε μια σπηλιά, που ήταν κοντά στο μοναστήρι. Το αμάρτημά του θεωρήθηκε φοβερό. Το ηγουμενοσυμβούλιο τον καταδίκασε τότε στην εξής τιμωρία: Διάταξε και του γέμισαν το στόμα με αναμμένα κάρβουνα και κει πάνω έβαλαν ένα ωμό ψάρι, για να…ψηθεί! Το γεγονός αυτό το αναφέρει ο Θεοφάνης.
Φυσικά ο καλόγερος πέθανε έπειτα από λίγο μέσα σε τρομερούς πόνους. Αλλά ωστόσο έμεινε η φράση «Μου έψησε το ψάρι στα χείλη» ή «Του έψησε το ψάρι στα χείλη».

www.pare-dose.net

Χάλοουϊν (Halloween)



To Χάλοουϊν (Halloween) είναι γιορτή του δυτικού κόσμου που γιορτάζεται την νύχτα της 31ης Οκτωβρίου, κατά την οποία τα μικρά παιδιά μεταμφιέζονται, κατά κανόνα σε κάτι "τρομαχτικό" και επισκέπτονται σπίτια μαζεύοντας γλυκά, ενέργεια γνωστή ως "trick or treat".

Η γιορτή αυτή μπορεί να ταυτιστεί με τις Απόκριες, όμως διαφοροποιείται κατά πολύ από αυτές καθώς το Halloween έχει περισσότερο μυστικιστική χροιά.

Η ρίζα της λέξης αυτής προέρχεται από το All-hallow-even και δηλώνει την παραμονή (eve) της γιορτής των Αγίων Πάντων (All Hallows Day - All Saints Day).
Το Halloween συνδέεται με την υπερφυσική δραστηριότητα. Πολλές πολιτιστικές παραδόσεις θεωρούν την ημέρα αυτή ως μία από τις ελάχιστες μέρες που μπορεί να επιτευχθεί επαφή με τον κόσμο των πνευμάτων καθώς και ότι είναι η μέρα που η μαγεία, και γενικότερα οποιαδήποτε δραστηριότητα που έχει να κάνει με το υπερφυσικό, είναι στο ζενίθ.
Σήμα κατατεθέν επίσης της γιορτής αυτής είναι τα φαναράκια φτιαγμένα από πραγματικές κολοκύθες πάνω στις οποίες υπάρχουν χαραγμένα ανθρώπινα χαρακτηριστικά, άλλοτε πιο χιουμοριστικά και άλλοτε πιο τρομαχτικά.

Το έθιμο της κολοκύθας έχει ρίζες από παλιούς Ιρλανδικούς μύθους σύμφωνα με τους οποίους ένας τεμπέλης αλλά πανέξυπνος αγρότης (Τζακ) που κατάφερε να ξεγελάσει και να παγιδεύσει τον Διάβολο με έναν σταυρό. Ο Τζακ αρνήθηκε να απελευθερώσει τον Διάβολο μέχρι να καταλήξουν σε κάποια συμφωνία. Ο Τζακ δέχτηκε να τον απελευθερώσει με την προϋπόθεση ότι όταν πεθάνει, ο Διάβολος να μην τον αφήσει να μπει στην Κόλαση. Πεθαίνοντας λοιπόν ο Τζακ ,η συμφωνία τηρήθηκε και έτσι δεν μπορούσε να πάει στην κόλαση. Από τότε, ο Τζακ φτιάχνει αυτά τα φανάρια από κολοκύθα, βάζει ένα κερί μέσα τους και περιπλανάται σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης για να βρει ένα μέρος να αναπαυθεί.

Πόσο ροκ είναι οι γάτες;

Κλασσική ή ροκ; Τζαζ ή νησιώτικα;

Κάποια αιλουροειδή μένουν απλά αδιάφορα σε όλα τα είδη της μουσικής.

Ωστόσο έρευνες έχουν δείξει ότι κάποιες γάτες, κυρίως οικόσιτες, όχι απλά ακούνε μουσική αλλά έχουν και προτιμήσεις!
Οι περισσότερες γάτες φαίνεται ότι μισούν τους ροκ και τους χέβι μέταλ ήχους, κυρίως γιατί τις φοβίζουν οι απότομες εναλλαγές και οι εντάσεις των συγκεκριμένων ειδών.

Επίσης κάποιες άλλες εκνευρίζονται από τις πολύ υψηλές νότες που υπάρχουν κυρίως στις όπερες. Αν η γάτα σας αρχίζει να νιαουρίζει δυνατά, προσπαθώντας να καλύψει με τη φωνή της τις Κυλλιόμενες Πέτρες, χαμηλώστε την ένταση της μουσικής ή αλλάξτε cd.

Ένας μεγάλος αριθμός γατιών όμως φαίνεται ότι πραγματικά λατρεύει την κλασσική μουσική και κυρίως συνθέσεις που περιέχουν πιάνο ή κιθάρα ως κύρια όργανα.

Αν δείτε τη γάτα σας να πουρπουρίζει από ευτυχία ή να πηγαίνει να κάθεται ακριβώς μπροστά στο ηχείο του ηχοσυστήματος, όταν ακούτε το διπλό κονσέρτο για πιάνο του Μπαχ, απλά απολάυστε το!
Κάποιες γάτες μάλιστα αγαπούν τόσο πολύ τη μουσική που προσπαθούν να παίξουν και οι ίδιες είτε χρησιμοποιώντας τα δόντια τους, τραβώντας τις χορδές της κιθάρας, είτε χρησιμοποιώντας τα πόδια τους, πατώντας τα πλήκτρα του πιάνου !

«καθένας το χαβά του»

Η γνωστή φράση «καθένας το χαβά του» χρησιμοποιείται για κάποιον που εμμένει στην άποψή του ή στη συνήθειά του, αδιαφορώντας για τις αντιδράσεις των άλλων, δηλαδή για κάποιον που είναι «αγύριστο κεφάλι», επίμονος και αδιάλλακτος. Στη φράση «έχει του κώλου του το χαβά» ο πρωταγωνιστής λαμβάνει το ρόλο του αδιάφορου και του απόλυτου εγωιστή, αφού ασχολείται συνεχώς με ένα θέμα που τον απασχολεί χωρίς να ενδιαφέρεται για ό,τι συμβαίνει γύρω του.

Εσείς πως κρατάτε το κινητό σας;

Ο τρόπος που κρατάμε το κινητό μας τηλέφωνο αποκαλύπτει πολλά στοιχεία του χαρακτήρα μας σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποίησε η Βρετανίδα φιλόσοφος και συγγραφέας Σάντι Πλάντ.

Έχοντας ως οδηγό τη γλώσσα του σώματος, η έρευνα έδειξε ότι δύο είναι οι βασικές στάσεις σώματος που υιοθετούν όσοι μιλούν στο κινητό τους σε δημοσίους χώρους: η ξένοιαστη και η στάση αυτού που δημιουργεί τον προσωπικό του χώρο.

Στη ξένοιαστη στάση το άτομο ρίχνει τα χέρια πίσω και ανασηκώνει το λαιμό δείχνοντας με αυτό τον τρόπο ότι κανένα ερέθισμα δεν μπορεί να του αποσπάσει την προσοχή.

Στη δεύτερη το κεφάλι γέρνει προς τα κάτω και το σώμα ακολουθεί την κλίση του κεφαλιού, κάτι που συνιστά εσωστρεφή χαρακτήρα.

Η Ελληνική γλώσσα έχει 27 γράμματα και όχι 24, (εννέα τριάδες);

Είναι λίγο-πολύ γνωστό ότι έχουν αποκοπεί τρία γράμματα από το αλφάβητο μας, για "άγνωστους" (, λόγους.
Συγκεκριμένα, από τη δεύτερη τριάδα γραμμάτων λείπει το 5ο γράμμα, ο Κεραυνός. (Σαν το σήμα της ΔΕΗ ή το Ναζιστικό “S”)
Αυτό ήταν το σύμβολο του Δία και είναι το αληθινό έκτο γράμμα της αλφαβήτου.
Είναι η ουσία και η δύναμη του Διός. Δηλαδή έχουμε κατά σειρά στα γράμματα, αρχίζοντας από το :
Α: Χάος,
Β: Γη (όχι ο πλανήτης μας, αλλά η Ύλη),
Γ: Ουρανός,
Δ: Κρόνος (ο Χωρόχρονος),
Ε: Ρέα, και
το έκτο γράμμα αντιπροσωπεύει το Δία.

Ο Δίας κατά την Ορφική θρησκεία -το Δωδεκάθεο - είναι ο υπέρτατος Θεός και
γι’ αυτό αφαιρέθηκε ο Κεραυνός που τον συμβολίζει.
Είναι το σύμβολο του Θεού, απαγορεύεται να προφέρεται το όνομα του θεού, ούτε αποσυμβολίζεται, (Μία από τις 10 Εντολές λέγει: «Ού μνύεις όνομα Κυρίου του Θεού σου επί ματαίω» - το ίδιο και οι Εβραίοι, δεν προφέρουν το όνομα του Γιαχβέ (του "τετραγράμματου" ΥΗVΗ), γιατί είναι ταμπού, είναι απαγορευμένο...

Αφού λοιπόν "κάποιοι" αφαίρεσαν το 5ο γράμμα, (τον Κεραυνό), μετά χρησιμοποιούσαν το Δίγαμμα (F) στην έκτη θέση, (το οποίο διασώθηκε σ' αυτή την θέση στο λατινικό αλφάβητο: ΑΒCDE… F.

Αν πάτε στον Κεραμεικό, θα το δείτε παντού αυτό το σύμβολο του Κεραυνού. Αλλά πρωτύτερα... «φρόντισαν» οι βυζαντινοί χριστιανοί και σε ΟΛΑ τα αρχαία κεφαλαία γράμματα και γενικά όπου το έβλεπαν, χάραζαν επάνω του μία ή δύο γραμμές για να το ακυρώσουν! Το μετέτρεπαν έτσι στο γνωστό "Σ", το «Σίγμα» κεφαλαίο.
Η μεταγενέστερη παραχάραξη φαίνεται παντού, ολοκάθαρα και ειδικά στον Κεραμεικό. Toυς έχουν ξεφύγει μάλιστα και μερικά γράμματα που δεν τα έχουν χαράξει από πάνω – κι’ έτσι μπορεί να διαπιστώσει κανείς πώς ήταν στο αρχαίο κείμενο.

Το Σίγμα αυτό, δεν ανήκει στην Ελληνική γλώσσα, είναι πλαστό, έχει προστεθεί αυθαίρετα. Τελικώς φέρεται ως το 18ο γράμμα. Πώς αναφέρεται λοιπόν ως ο αριθμός «6» στην Αποκάλυψη, εκεί δηλαδή που "δίνεται ο αριθμός του θηρίου"; (666).
Λένε ότι δηλώνει τον αριθμό έξι. Αφού έξι δεν υπάρχει, είναι, (ήταν), ο Κεραυνός που τον έχουν παραποιήσει και αφαιρέσει.
Έβαλαν το 18ο γράμμα στην θέση του έκτου (και όταν χρησιμοποιούμε γράμματα για αρίθμηση έχουν βάλει δίπλα και το 19ο, το Τ, δίπλα στο Σ – «ΣΤ»).
Όταν θέλουμε να αριθμήσουμε βάζουμε το "στ" στην έκτη θέση και όχι τον Κεραυνό.

Αναρωτιόμαστε λοιπόν γιατί γίνεται αυτό; Τί σημαίνει "στ"; Τί δουλειά έχουν το 18ο και το 19ο γράμμα της αλφαβήτου στην έκτη θέση;

Αυτό έγινε γιατί πήγαν μετά οι βυζαντινοί και είπαν; «πώς θα μετράμε μ' αυτό το σίγμα, αφού δεν υπάρχει στην αλφάβητο»... και έβαλαν το "τ" δίπλα του. Επιπλέον, έχετε προσέξει ότι οι βυζαντινοί δεν χρησιμοποιούν στο αλφάβητο και στα κείμενα το "Σ"; αντ’ αυτού χρησιμοποιούν το "C". Και αυτή τους η ρύθμιση σχετίζεται επίσης με όλα αυτά.

Ένα άλλο παράδειγμα για την ανακολουθία και πλαστογράφηση μπορεί κανείς να διαπιστώσει, αναλύοντας την Αποκάλυψη κι αναφέρομαι στον «Αντίχριστο». Δεν υπάρχει, λοιπόν, αντίχριστος με την έννοια που του δίνουμε εμείς.
Η Αποκάλυψη δεν αναφέρει πουθενά καν τη λέξη αυτή. Μιλάει μόνο για το "θηρίο" και όχι για τον αντίχριστο.

Ο όρος "αντίχριστος", όπως τον εννοούμε σήμερα, πρωτο-χρησιμοποιήθηκε εις βάρος του Νέρωνα.

Η Αποκάλυψη μιλά για το θηρίο, στα Ελληνικά και του δίνει τον αριθμό με τα ελληνικά γράμματα χ'ξ'ς'. Όμως… το "ς", όπως είπαμε, δεν είναι το έκτο γράμμα, δεν βγάζει τον αριθμό έξι και δεν δίνει τον αριθμό 666.
Το "χ" είναι 600, το "ξ" είναι 60, και το "ς" είναι 200 και όχι 6. Πού το βρήκανε το 666; αφού ο αριθμός χ'ξ'ς' είναι 860!!!

Αυτό το γνωρίζει το «Ιερατείο». Για παράδειγμα, ο Μητροπολίτης Σιατίστης, Αντώνιος Κάμπος, γράφει στην μονογραφία του «Η Πολιτεία εν τη Ιερά Αποκαλύψει Ιωάννου θεολόγου»: ...Τον 2ο μ.Χ. αιώνα, κατά τον οποίο ο "Ιωάννης ή ο μαθητής του ο Πρόχωρος" έγραψε την Αποκάλυψη, το γράμμα τούτο δεν υπήρχε, όπως και δεν υπάρχει έκτοτε το έκτο γράμμα της αλφαβήτου. Ως εκ τούτου δεν είναι δυνατόν να χρησιμοποιήθηκε ως ο αριθμός 6... Ποιος άλλαξε λοιπόν, τον αριθμό, πότε και γιατί;
Η Αποκάλυψη έχει υποστεί πολλές αντιγραφές και αλλαγές... Όταν πλέον το πρωτότυπο της Αποκάλυψης άρχισε να αντιγράφεται, φαίνεται πως κάποτε, κάποιοι σκληροπυρηνικοί εκμεταλλεύτηκαν την ομοιότητα του Κεραυνού με το "ς", το 18ο γράμμα, και το αντικατέστησαν μ' αυτό. Κάποιοι άλλοι αργότερα επεσήμαναν την... αλχημεία που δεν ήταν τόσο πειστική... Αλλά ήταν πλέον πολύ αργά, γιατί το κείμενο είχε διαδοθεί παντού και η διόρθωση του ήταν πλέον αδύνατη! Τότε αποφάσισαν να μετατρέψουν τον Κεραυνό σε Σίγμα - αφού το αντίστροφο ήταν πλέον αδύνατον - κι έτσι αυτό πλέον να δηλώνει τον αριθμό έξι.
Τους βόλεψε και η Αλεξανδρινή μεταρρύθμιση του αλφαβήτου, όπου εμφανίστηκαν τα μικρά γράμματα μαζί με τα κεφαλαία (πρόσθεσαν έτσι και το "σ" στην θέση του "ς", ένα γράμμα που επίσης είναι πλαστό και δεν υπήρχε στην αλφάβητο).
Υπήρχε βέβαια το εμπόδιο των αρχαίων επιγραφών που χρησιμοποιούσαν τα μεγαλογράμματα, γιατί οι αρχαίοι έγραφαν μόνο με κεφαλαία. Εκεί υπήρχε αποτυπωμένος και ο Κεραυνός. Έτσι αποφάσισαν ότι το πιο εύκολο ήταν, όπου τον βλέπανε να τραβούν δύο γραμμές επινοώντας το "Σ".

Πηγαίνετε να το δείτε στο μουσείο του Κεραμεικού και να το διαπιστώσετε με τα ίδια σας τα μάτια.